Annesini hiç tanımadığını dile getiren Ergin şunları ifade etti: “Bunu ilk defa bu kadar açık anlatmış olayım, ‘bana ne oldu’ diye…Annem ve babam ayrılmışlar, ben bir abim ise iki yaşında… Annem bizi almaya çalışmış ama anne yönü istememiş. Bu sefer annem geri dönmüş. Bu kez de baba yönüm annemi istememiş. Bizi bir sürü şahıs istemesine karşın babam bizi alıp yuvaya götürmüş. Ben annemi hiç tanımadım. İçimde devamlı bir kor… Benim annem kim? Ben acaba anneme mi benziyorum, babama mı benziyorum? Beni kim doğurmuş çok merak ettim gerçekten. Ben dedim. ‘Annemi bulacağım’ Buldum da… Afyon’da yaşıyor, evlenmiş bir sürü de çocuğu olmuş, bizi unutmuş. Sonra beni görünce düştü bayıldı, bayılınca daha çok kızdım. Çünkü ben onun daha kuvvetli bir bayan olmasını isterdim. Ama aramızda hiçbir elektrik olmadı. Sanki hiçbir şey olmamış gibi… Sonra annem bana bizimle kalabilmek istediğini ifade etti ama bir sürü çocuğu vardı ve ben bir kez daha çok kızdım anneme…Çünkü bu kez de başka çocuklarını bırakacaktı. Çok alışmış çocuk bırakmaya…O an benim amacıyla annem bitti. Çünkü annelik bir hediye ve çocuklarına sahip çıkacaksın. Ama ben çok eksik kaldım. Yaşadıklarımı nasıl silebilir, benim annem silemez ki… Bazı şeyler ‘büyüdükçe düzelir’ dedim. Düzelmedi. Daha da büyüdü. Bizim amacıyla yapılacak hiçbir şey yok biz mağdur edilen çocuklarımız maalesef…” dedi. Çocukken yaşadığı zor günlerden bahseden ünlü isim, “Ben de annesiz büyüdüm. Annemle babam ayrılmış. Annem abimle beni almaya çalışmış ama ailesi izin vermemiş. Bunu da bu kadar açık şekilde ilk defa anlatmış olayım. Anlatacağım şeyler çok acı. Annem ayrıldıktan sonra bizi alarak annesinin evine dönüyor ama onu ‘biz seni çocuklu mu gönderdik’ diyerek istemiyorlar. O da bizimle birlikte geri dönmüş. Bu sefer de babaannem onu içeri alabilmek istemiyor. Annem yaşı ufak bulunduğu ve cahil bulunduğu amacıyla bizi bırakıyor. Babam da alkolik olunca biz onunla sokaklarda sürünmüşüz” dedi. Konuşurken gözyaşlarına hakim olamayan Nursel Ergin, sözlerine şu şekilde devam etti: “Ben annemi hiç tanımadım. Yıllar sonra annemi buldum. Afyon’da evlenmiş ve bir sürü çocuğu olmuş, bizi oldukça unutmuş tabi. Annemi üzmek amacıyla söylemiyorum bunları. 25-27 yaşında annemle karşılaştığımızda düşüp bayıldı. Keşke daha kuvvetli olup çalışıp bizi bırakmasaydı, evlenmeseydi… Annemle polyannacılık oynadık. Bana krep yaptı, torunuyla tanıştı. Sonra bizimle kalmayı istedin ama bir sürü çocuğu vardı. Onları bırakıp bizimle gelmek isteyince ona bir kez daha çok kızdım. Çocuk bırakmaya çok alıştığı amacıyla benim amacıyla bitti.
6°
