Yerel haber kanallarına ise kızının ona fark ettirmek bu kadar uzun vakit bunu nasıl yapabildiğini hâlâ anlayamadığını söyledi. Emma’nın bir iki saat evden çıkması garip bir hal değildi. Çoğunlukla evin gerisindeki alanda oyun oynamaya giderdi. Ancak daha evvelce hiç üst üste her akşam çıktığı olmamıştı. Bu yüzden Tom endişelenmeye başladı… Kızına sorduğunda Emma her vakit verecek akıllıca bir yanıt buluyordu. Bu babasını değil onu ilgilendirirdi! Görünen o ki, bu bozukluğun cevabını mutlaka kızından alamayacaktı, bu yüzden hali kendi başına incelemeye karar verdi. 5. gün Emma yemekten sonra yine evden çıktığında, Tom onun odasını aramak amacıyla tam olarak 1 saati olduğunu biliyordu. Gerçeği meydana çıkarmaya kararlıydı! Hızla yukarıyaya çıkıp bütün çekmeceleri karıştırmaya başladı. Kıyafetler ve oyuncaklar odanın her yerine dağılmıştı… Ancak Tom hiç bir şey bulamadı. Görünen o ki, bu bozukluğun cevabını mutlaka kızından alamayacaktı, bu yüzden hali kendi başına incelemeye karar verdi. 5. gün Emma yemekten sonra yine evden çıktığında, Tom onun odasını aramak amacıyla tam olarak 1 saati olduğunu biliyordu. Gerçeği meydana çıkarmaya kararlıydı! Hızla yukarıyaya çıkıp bütün çekmeceleri karıştırmaya başladı. Kıyafetler ve oyuncaklar odanın her yerine dağılmıştı… Ancak Tom hiç bir şey bulamadı. Ta ki kızının yastığının altındaki beyaz kağıt parçasını görene kadar. 6. gün Tom hazırdı. Saat 6’yı gösteriyordu. Belli ki kafasındaki düşünceler ilgisini dağıtmıştı zira kızı görünürde yoktu… Tom tam saatinde arka kapıya koşmuştu… Çünkü Emma evlerinin gerisindeki ormanlık alanda nerdeyse gözden kaybolmak üzereydi. Tom ormanın kıyısına vardığında Emma oldukça gözden kaybolmuştu, neyse ki notta yazan evi çok iyi biliyordu, bu yüzden kızına yetişmek hiç de zor olmadı. Tom’un ailesiyle eş güdümlü yaşadığı 5 hektarlık arazi aşağı yukarıyaya 100 senedir onun ailesine aitti ve bu esrarengiz evde eskiden büyük annesi ve büyük babası yaşıyordu. 50 senesi aşkın bir vakitdir evde oturan yoktu, ancak Tom eve vardığında hayatının en d-ehşet verici anını yaşadı… Balkonda bekleyen biri vardı! Tom, evin yakınındaki bir ağacın gerisinde saklanıp kızını beklemeye karar verdi. “Emma burada ne yapıyor?” diye iyice meraklanmıştı kaygılı baba. Uzun vakit beklemesine lüzum kalmadı zira birkaç dakika sonra Emma arazinin başka doğrultusunda belirdi. Yumruğuyla kapıyı sert bir şekilde tıklattı ve balkondaki esrarengiz şahıs gözden kayboldu. Kapı açıldı ve Emma içeri girdi… Kimdi bu esrarengiz şahıs? Bu evde ne yapıyorlardı? Tom süratli davrandı. Anahtarı vardı ve arka kapıyı olası olduğunca sessiz bir şekilde açtı. Tom kapıya yaslanarak hali kavramak amacıyla içeriyi gözetlemeye çalıştı. Görünüşe göre içeridekiler meşguldüler. Tom yalnızca kızına ve bu esrarengiz bayana ait olamayacak çoğu ayak sesi duydu… Ardından Emma aniden kapıyı açtı! Kızı odadan çıkmadan anında evvelce Tom binanın köşesine gizlendi. Kız esrarengiz evden çıktı, Tom onun büyük ihtimalle evlerine döndüğünü düşündü. O an kızını takip edebilirdi ama evvelce bu bayanı kızı amacıyla bu kadar özel yapan şeyin ne olduğunu öğrenmesi lüzumiyordu. Kimdi bu bayan? Kapıyı açtı ve odada gördükleri karşısında irkildi… Odada 20’den çok köpek vardı, köşede ise aradığı bayan oturuyordu! “Burada ne aradığını ve kızımla namacıyla her akşam gizlice görüştüğünü bana söyleyeceksin!” Şaşırmış olan bayan gözyaşlarına boğuldu ve yine sandalyesine oturdu. Derin bir soluk alıp kalp burkan öyküsünü Tom’a anlattı. Kadın son derece ihtiyarydı ve seneler içersinde bütün arkadaşlarının ve ailesinin ölümüne şahit olmuştu. Yapayalnızdı, Emma’nın okuluna yakın bir huzurevinde yaşıyordu. “Yapayalnız kalmıştım,” dedi ihtiyar bayan Tom’a. 80. yaş gününden anında sonra daha çok dayanamamıştı. “Huzurevinden kaçmaya karar verdim ama kimse öğrenmemeliydi zira beni yine o bölgeye gönderirlerdi.” Kadın bir yıldan çok vakit sokak köpekleriyle eş güdümlü sokaklarda yaşamıştı. Yetersiz beslenmişti ama sonrasında ufak Emma ile tanışmıştı… Köpekler bundan sonra sahip olduğum tek ailemdi ama kısa vakit içersinde bir sürü yavruları oldu.” Bir vakit sonra ihtiyar bayan ve köpekleri amacıyla hayatta kalmak gitgide zorlaştı, bundan sonra sona yaklaşıyordu. Ta ki Emma okul teneffüsünde bu özel bayanla tanışana kadar. Emma ona arazilerindeki evden bahsetti ve orada kimsenin haberi olmadan güvenilir bir şekilde yaşayabileceğini söyledi. Tom’un kaygıları o gün ufak kızına karşı büyük bir hayranlığa ve gurura dönüşmüştü. Hikayeyi eşine anlattığında Emma’nın ailesi olağanüstü bir şey yaptı! Ailece, Linda adlı bu ihtiyar bayana ve köpeklerine yardım etmeye karar verdiler. Linda evde dilediğince kalabilir ve her gün kendisi ve köpekleri amacıyla yiyecek alabilirdi. Ancak hepsi bu değildi. Bir bağış organizasyonuyla, evi resmi olarak sokak köpekleri amacıyla barınak haluna dönüştürmeye yetecek kadar para toplamayı başardılar. Köpeklerden 15’i oldukça sahiplendirildi. Emma devamlı olarak köpeklerin yeni sahiplerinden fotoğraf ve mektuplar alıyor. Hepsi bu 5 yaşındaki kızın yürekli hareketi sayesinde!
